Młodzi poeci
MIKOŁAJ PRZYBYSZEWSKI
Mgła
Rankiem, gdy gęsta mgła ulice zakrywa,
Tak, że na odległość pięciu metrów oko nic nie wykrywa,
Kiedy z biegu myśli wydostać się zdołam
I Pendolino pośpiechu odwołam,
Wzrok świat o sto osiemdziesiąt stopni odwraca,
Niewidzialne na widok wywraca.
Biała kula, księżycem w chmurach się staje,
Zroszona pajęczyna, dziełem sztuki zostaje.
Każdy człowiek tajemnicą się zdaje,
Ceglane kloce prawdy pustka zajmuje,
W takie dni wyraźnie widzę, wszystkiego próbuje,
Prawdziwego wtedy szczęścia doznaje,
Jednak iluzja popołudniem opada,
Przychodzi rozczarowanie i dnia codziennego zdrada,
Umysł przeszywa niepewności nuta,
Nie! To kłamstwo, złuda,
Co szpetne pięknym się nie stanie,
Dzień jest dniem, noc niech nocą zostanie.
Lecz już za późno na zmiany, czas dobiegł końca,
To ja zawiodłem przed zachodem słońca.
Mikołaj Przybyszewski 30.09.2022 r.
JULIA FILIPSKA
Ambicja
Utknęłam z tobą w melodii nierytmicznej,
Nie doceniałam czasu, gdy byłaś u mego boku,
Odeszłaś nagle, zostawiając pęknięte struny ludzkiej woli,
Jesteś niezbędna do życia lecz bez ciebie nie umieram,
Nie mam za co umierać,
Bez ciebie… Nie mam za co żyć.
Pozorna życzliwość
Siedzę w tańczących płomieniach,
Ogień obrumienia koniuszki moich palców
Zatracam się w mych niesytych łaknieniach
i wsłuchuję się w melodię piekielnych grajków.
To niepotrzebna melodia żałobna,
nie chcę jej współczucia okrutnego,
czemu rządzić ma rzecz człekopodobna
pełna uczucia mściwego i niepokutnego.
Niestosowanie własnych nauk
brzmi jak krucha propaganda,
kabaret sztucznych peruk
i diabelna, bezduszna banda.
